Iedere “sjöt”, die op de vogel wil schieten en voldoet aan de reglementen van de schutterij, kan zich aanmelden bij de secretaris. Dit vindt plaats op de dinsdag vóór Pinksteren tussen 20.00 en 22.00 uur. Hij, die een koningin heeft gevraagd, meldt dit in een gesloten briefomslag bij de secretaris. Als de aspirant-schutter geen koningin heeft gevraagd, wordt dit openbaar gemaakt. De vrouw die hem, nadat hij de vogel heeft afgeschoten, als eerste de “mèi sjtik” (een boeketje bloemen aanbiedt), is dan zijn koningin.

Op vrijdag voor Pinksteren is de generale repetitie, waarbij alle gelederen (ook de bereden functies) meetrekken. Na de generale repetitie, wordt geloot voor de volgorde van schieten. In vroeger jaren werd de volgorde bepaald door met de laadstok van de voorladers te gooien. Hij die de laadstok het verst had gegooid mocht als eerste een nummer uitzoeken dat bepalend was voor de volgorde van het schieten. tegenwoordig worden de namen en de volgnummers door enkele aanwezige kinderen uit een sjako getrokken.

Op zaterdag voor Pinksteren wordt de houten vogel op de vogelstang geplaatst. De Vogelstang staat in het midden van het kerkplein en wordt middels een mechanisme, met behulp van een touw neergelaten. aan de top van deze stang zit een ijzeren stang met halverwege een knop waarop eerst een plaat en dan de vogel wordt geplaatst. Deze wordt geborgd door een splitpen. De vogel wijst traditiegetrouw naar het westen.

Op Pinstermaandag is het dan eindelijk zover, het vogelschieten. In de namiddag (circa 13.00 uur) wordt de regerende koning door de schutterij in vol ornaat, bij zijn woonhuis afgehaald. De majoor meldt zich bij de koning, deelt hem mee dat de schutterij aanwezig is en nodigt hem uit de schutterij te inspecteren. Na de inspectie worden allen door de koning “besjoonke” (getrakteerd). Na een tocht door Gronsveld en Rijckholt gaat men naar het kerkplein, waar driemaal om de vogelstang heen wordt gemarcheerd, een zeer indrukwekkend gezicht. Hierna gaat de “uüverighèid” naar de pastorie, waar de aftredende koning door zijn kapitein-adjudant ontdaan wordt van het koningszilver. Indien de parochieherder en burgemeester nog geen “sjöt” zijn, worden zij nu in de broederschap opgenomen door hen ter plaatse “sjöt” te maken. Dit is nodig om het ereschot te mogen lossen.

Op het kerkplein volgt de proclamatie van de secretaris, waarin hij het herziene, en in 1996 ingekorte, reglement uit 1788 voorleest. Hierna worden de ereschoten gelost, de burgemeester als vertegenwoordiger van het wereldlijke gezag als eerste, (dit recht was vroeger voorbehouden aan de graaf). Dan volgt de parochieherder, de aftredende koning en de majoor. Daarna wordt door degenen die zich bij de secretaris hebben aangemeld geschoten, in een door loting bepaalde volgorde. Hij, die de laatste resten van de vogel afschiet is de nieuwe koning. (De vogel is volgens de reglementen af wanneer er niets meer dan de splitpen boven de knop zit.) De koning wordt onder groot gejuich op de schouders genomen en met zijn koningin naar de pastorie gebracht. De kapitein-adjudant hangt hem het koningszilver om. De majoor heet de nieuwe koning en de koningin welkom binnen de Broederschap van de Schutterij.

Hierna spreekt de parochieherder de nieuwe koning toe waarna er een toost wordt uitgebracht op de koning en koningin. De koning neemt contact op met het café waar hij de vogel naar toe wil brengen met de woorden “Vuur bringe uch de voëgel”. Hierna worden de nieuwe koning en koningin, staande in de deuropening van de pastorie door de majoor voorgesteld aan het volk, waarna het Wilhelmus wordt gespeeld. Daarna brengt de hele stoet de koning en de koningin naar het door de koning aangewezen café, waar hij het koningsbier aan biedt. De kapitein-adjudant van de koning proeft als eerste het koningsbier. Als het bier goed wordt bevonden, kan er getapt worden. Na het drinken kan het koningsbier worden de vrijgekomen functies door de “uüverighèid” “oétgegëve”.

Paasmaandag   Bronkdagen   Koningmeisteken